Saltar al conteníu

Seleición masculina de fútbol de Francia

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Seleición masculina de fútbol de Francia

Bandera de Francia

Datos xenerales
Códigu FIFA FRA
Asociación Federación Francesa de Fútbol (FFF)
Confederación UEFA
Nomatu Les Bleus (Los Azules)[1]
Les Galos (Los Gallos)[2]
Capitán Kylian Mbappé
Más goles Thierry Henry (51)
Más particip. Lilian Thuram (142)
Ranking FIFA Sin cambios 7.ᵘ en xunu de 2018
→ Meyor llugar 1.ᵘ en mayu de 2001
→ Peor llugar 27.ᵘ en setiembre de 2010
Estadiu Stade de France
Primer partíu internacional
Bandera de Bélxica Bélxica 3:3 Francia Bandera de Francia
— 1 de mayu de 1904
Meyor resultáu internacional
Bandera de Francia Francia 10:0 Azerbaixán Bandera d'Azerbaixán
— 6 de setiembre de 1995
Peor resultáu internacional
Bandera de Dinamarca Dinamarca 17:1 Francia Bandera de Francia
— 22 d'ochobre de 1908
Copa Mundial de Fútbol
Participación 15 (por primer vez en 1930)
Meyor resultáu (1998 y 2018)
Copa FIFA Confederaciones
Participación 2 (por primer vez en 2001)
Meyor resultáu (2001 y 2003)
Eurocopa
Participación 9
Meyor resultáu (1984 y 2000)
Participación 1 (por primer vez en 1985)
Meyor resultáu (1985)
Fútbol nos Xuegos Olímpicos
Participación 4 (por primer vez en 1908)
Meyor resultáu 1984
[editar datos en Wikidata]

La Seleición de fútbol de Francia (en francés, Équipe de France de football) ye l'equipu representativu del país nes competiciones oficiales. La so organización ta al cargu de la Federación Francesa de Fútbol fundada en 1919 y miembru de la UEFA.

Participó en catorce ediciones de la Copa Mundial de Fútbol, llogrando'l títulu nel Mundial de 1998, realizáu en suelu francés, en venciendo na final por 3:0 a Brasil. Más tarde foi finalista nel Mundial de 2006 perdiendo na final ante Italia en definición por penaltis.

Tamién tuvo presente en nueve ediciones de la Eurocopa onde llogró dos títulos. El primeru siendo llocal na Eurocopa 1984 onde ganó na final por 2-0 a España. Depués ganó la Eurocopa 2000, xugada en Bélxica y los Países Baxos, venciendo a Italia na final con gol d'oru por 2-1.

Ganó en dos causes la Copa FIFA Confederaciones nes ediciones de 2001 y 2003. Tamién tien una Copa Artemio Franchi llograda nel añu 1985. Nos Xuegos Olímpicos, nun consiguió destacar, anque con un equipu amateur de xuveniles llogró la Medaya d'oru en Los Angeles 1984, depués de ganar a la seleición brasilana por 2:0 na final apostada nel Estadiu Rose Bowl.

Francia y Arxentina son les úniques seleiciones del mundu que ganaron la Copa Mundial, los Xuegos Olímpicos, la Copa Confederaciones, la Copa Intercontinental de Seleiciones (Copa Artemio Franchi) y la so respeutiva copa rexonal (Eurocopa y Copa América, respeutivamente).

En ganando la Copa Mundial de Fútbol Sub-20 de 2013, doce años dempués de coronase campeón del Mundial Sub-17 de 2001, Francia convertir nel primer país del planeta en ganar cinco competiciones masculines de la FIFA pa equipos d'once xugadores (Copa Mundial, Tornéu Olímpicu de Fútbol, Copa Confederaciones, Mundial Sub-20 y Mundial Sub-17) amás de ganar tolos torneos europeos nes sos distintes categoríes (Eurocopa, Sub-21, Sub-19 y Sub-17). Nel so palmarés solo fálta-y conquistar los Xuegos Olímpicos de la Mocedá, última competición creada pola FIFA en 2010, pa exhibir n'el so vitrina tolos torneos FIFA y UEFA.

Dalgunos de los futbolistes que destacaron na seleición francesa fueron l'arqueru Fabien Barthez, los defenses Lilian Thuram y Laurent Blanc, los mediocampistes Didier Deschamps, Michel Platini, Zinedine Zidane y Franck Ribéry, y los delanteros Raymond Kopa, Just Fontaine, Jean-Pierre Papin, Éric Cantona, Thierry Henry y David Trezeguet.

Historia

[editar | editar la fonte]

Empiezos

[editar | editar la fonte]
Partíu amistosu ente Francia y Suiza en 1905.

El 1 de mayu de 1904 la seleición francesa xugó'l so primer partíu internacional enfrentando a Bélxica en Bruxeles. El partíu remató 3:3 y Louis Mesnier anotó'l primer gol del equipu francés.[3] El 12 de febreru de 1905 llogró'l so primer trunfu al vencer a Suiza por 1:0 con gol de Gaston Cyprès.

En xunetu de 1908 la USFSA (Union des Sociétés Françaises des Sports Athlétiques), organismu rector del fútbol francés hasta entós, abandonó la FIFA pero entá yera reconocida pol Comité Olímpicu Internacional.[4] N'ochobre d'esi añu participó del primer tornéu internacional oficial de fútbol nos Xuegos Olímpicos de Londres presentando dos equipos. El 19 d'ochobre pola primer ronda Dinamarca esanició a Francia B depués de vencer por 9:0. Por esa mesma ronda Francia A tuvo d'enfrentar a Seleición de fútbol de Bohemia Bohemia pero ésta nun participó del tornéu llogrando'l pase a semifinales onde foi ganada 17:1 pola seleición danesa.[5]

Periodu d'enteguerres y los primeres Mundiales (1920 - 1938)

[editar | editar la fonte]
Lucien Laurent y Marcel Langiller na Copa Mundial 1930.

Nos Xuegos Olímpicos d'Amberes 1920, en venciendo 3:1 a Italia na ronda previa, llegó a les semifinales del tornéu onde foi esaniciada por Checoslovaquia al perder por 4:1 en Amberes.[6] La siguiente edición de los Xuegos Olímpicos realizar en territoriu francés. El cuadru local empezó la so participación nel tornéu de París 1924 en segunda ronda ganando a Letonia el 27 de mayu por 7:0. El 1 de xunu enfrentaron en semifinales a Uruguái perdiendo ante'l debutante cuadru suramericanu por 5:1.[7] Nos Xuegos Olímpicos d'Ámsterdam 1928 foi esaniciada en primer ronda por Italia en cayendo 4:3 n'Ámsterdam el 29 de mayu.[6]

El 26 de mayu de 1928, nun Congresu realizáu n'Ámsterdam, la FIFA aprobó la creación de nuevu tornéu que sería entamáu en 1930. El 18 de mayu de 1929 el congresu de Barcelona decidió que Uruguái sería la primer sede de la Copa Mundial de Fútbol. Namái cuatro seleiciones europees asistieron al tornéu: Bélxica, Francia, Rumanía y Yugoslavia.[8] Nel partíu inaugural del campeonatu Francia ganó por 4:1 a Méxicu. Nesi xuegu, realizáu'l 13 de xunetu nel Estadiu Pocito, anotóse'l primer gol na historia de los mundiales convertíu pol francés Lucien Laurent al minutu 19 de xuegu.[9] Nos siguientes partíos perdió 1:0 ante Arxentina y 1:0 ante Chile rematando nel tercer llugar del grupu 1.[10]

Na siguiente Copa Mundial, Italia 1934, cayó en primer fase 3:2 con Austria en tiempo suplementariu el 27 de mayu en Turín.[11] Nel Mundial de 1938, onde foi anfitriona, empezó la so participación ganando en primer ronda a Bélxica por 3:1. Pero en cuartos de final foi esaniciada en perdiendo pol mesmu marcador ante'l campeón vixente, Italia.[12]

Fontaine y la Xeneración de los años 1950 (1939 - 1960)

[editar | editar la fonte]

Dempués de la Segunda Guerra Mundial, Francia participó de los Xuegos Olímpicos de Londres 1948 onde venció 2:1 a Seleición de fútbol d'India India en primer fase y foi esaniciada en cuartos de final pola seleición de Gran Bretaña ya Irlanda del Norte na prórroga.[13] En 1949 nun superó la fase de clasificación al Mundial de 1950 siendo esaniciáu nel grupu 3 por Yugoslavia. Depués d'empatar 1:1 tantu na ida como na vuelta definió la clasificación nun tercer partíu xugáu en Florencia, Italia, que terminó por 3:2 a favor del equipu yugoslavu en tiempo suplementariu.[14]

En 1952 tomó parte de los Xuegos Olímpicos de Ḥelsinki onde foi esaniciáu por Polonia en primer ronda.[15] Nel Mundial Suiza 1954 foi esaniciáu en primer ronda nel grupu 1 con una derrota nel primer partíu 1:0 ante Yugoslavia y una victoria nel siguiente por 3:2 ante Méxicu allugándose nel tercer llugar del grupu.[16]

Nel Suecia 1958 tuvo una gran actuación col so tríu atacante formáu por Raymond Kopa, Just Fontaine y Roger Piantoni.[17] Superó la primer fase nel primer llugar del so grupu y esanició a Irlanda del Norte en cuartos de final por 4:0. El 24 de xunu foi esaniciáu en semifinales por Brasil por 5:2 nel Estadiu Råsunda en Solna. Nel partíu pol tercer llugar, con cuatro goles de Just Fontaine, venció a Alemaña por 6:3 en Gotemburgu.[18] Fontaine anotó trece goles nesti tornéu, récor d'anotaciones nun solu mundial que se caltién hasta l'actualidá.[17]

Dos años más tarde, na primer edición de la Eurocopa en 1960, Francia foi cuarta en condición de llocal, depués de perder en semifinales cola URSS y nel xuegu pol tercer llugar contra Checoslovaquia.[19]

Etapa de cayente (1961 - 1976)

[editar | editar la fonte]

Debilitada poles mancadures de Kopa, Fontaine y Piantoni,[20] Francia nun clasificó al Mundial de 1962 depués de perder nel desempate ante Bulgaria pol grupu 2 de la eliminatoria mundialista. Dichu alcuentru xugó'l 16 d'avientu de 1961 en Milán y terminó col marcador de 1:0 a favor del cuadru búlgaru.[21] Tampoco clasificó a la fase final de la Eurocopa 1964 depués de ser esaniciada por Hungría.[22]

N'Inglaterra 1966 foi esaniciada en primer fase en rematando postrera del grupu 1 con solo un puntu.[23] Dos años dempués nun calificó a la fase final de la Eurocopa 1968 esaniciada por Yugoslavia.[24] Ente que esi mesmu añu la seleición olímpica llegó hasta los octavos de final de los Xuegos de Méxicu 1968 perdiendo nesa fase con Xapón.[25]

Nes eliminatories pa Méxicu 1970 la seleición francesa remató nel segundu llugar del grupu 5 polo cual nun clasificó al mundial mexicanu.[26] Tampoco consiguió clasificar a la Eurocopa 1972, al Mundial Alemaña 1974 y a la Eurocopa 1976. Ente que la seleición olímpica participó de los Xuegos de Montreal 1976 onde algamó los cuartos de final.[27]

La era Platini (1977 - 1986)

[editar | editar la fonte]
Michel Platini.

N'Arxentina 1978 la nacional de fútbol de Francia retornó a una Copa Mundial pero quedar na primer ronda superada nel so grupu por Italia y Arxentina. Nesi mundial Francia solo pudo ganar 3:1 a Hungría.[28] Nesi partíu tuvo qu'utilizar l'uniforme d'un club local, el Kimberley de Mar del Plata, al nun cuntar a la hora del partíu con un xuegu de camisetes suplentes pa estremase del equipu rival.[29]

Nel mundial siguiente, España 1982, l'equipu lideráu pol capitán Michel Platini y con figures como Patrick Battiston, Jean Tigana y Alain Giresse, superó la primer fase en segundu llugar del grupu 4 detrás d'Inglaterra. Na siguiente ronda ganó por 1:0 a Austria y 4:1 a Irlanda del Norte pa ganar el so grupu y pasar a semifinales.[30] Nesa fase enfrentaron el 8 de xunetu a Alemaña nel Estadiu Ramón Sánchez Pizjuán de Sevilla. El partíu remató 1:1 nos 90 minutos teniendo que xugase la prórroga. Nel primer tiempu suplementariu Francia poner en ventaya 3:1, con goles de Marius Tresor y Alain Giresse, pero l'equipu xermanu igualó'l marcador polo que se definió'l partíu por tiros dende'l puntu de penalti qu'Alemaña ganaría por 5:4 clasificando a la final del tornéu.[31] Dos díes depués Francia perdió por 3:2 ante Polonia nel partíu pol tercer puestu.[30]

Esa mesma base de xugadores, dirixida por Michel Hidalgo, llogró'l títulu de campeón européu en condición de llocal mientres la Eurocopa 1984. La final, xugada nel Parque de los Príncipes en París, favoreció a Francia por 2:0 sobre España.[32] Esi mesmu añu l'equipu olímpicu ganó la medaya d'oru en Los Angeles 1984 venciendo na final a Brasil por 2:0 nel Estadiu Rose Bowl.[33]

El regresu a la Copa Mundial de Fútbol en Méxicu 1986, cuntó con Francia como unu de los candidatos al títulu. Jean-Pierre Papin y Luis Fernández xunir al plantel de los torneos anteriores. Depués d'avanzar a octavos de final como segundos del Grupu C, detrás de la Xunión Soviética, Francia esanició a Italia, campeona vixente. En cuartos de final enfrentaron a Brasil, que cuntaba na so nómina con figures como Sócrates, Zico y Careca. El partíu terminó 1:1, por cuenta de la mala fortuna de los brasilanos quien fallaron un tiru de penalti per mediu de Zico, por ello'l marcador nun se modificar nel tiempu reglamentariu y siguiendo asina tamién na prórroga, polo que se definió'l clasificáu por penaltis onde venció Francia por 4:3.[34] En semifinal Alemaña una vegada esanició al cuadru francés depués de vencelos 2:0. Nel partíu pol tercer llugar llogró una victoria por 4:2 na prórroga ante Bélxica.[35]

Años de dificultaes (1987 - 1994)

[editar | editar la fonte]

Francia nun pudo defender el so títulu européu al nun clasificar a la Eurocopa 1988 en terminando nel tercer llugar del grupu 3 de la eliminatoria detrás de Xunión Soviética y Alemaña Democrática.[36] Tampoco clasificó al Mundial d'Italia 1990 en rematando nel tercer llugar del grupu 5 de les eliminatories europees.[37] Clasificó a la Eurocopa 1992 en primer llugar del so grupu eliminatoriu. En dicha Eurocopa, xugada en Suecia, foi esaniciada en primer ronda con dos puntos n'empatando ante Suecia y Seleición de fútbol d'Inglaterra y sufrir una derrota na fecha final ante Dinamarca.[38]

Nes eliminatories d'UEFA al Mundial 1994 atopábase primer del so grupu a falta de dos feches y namái precisaba un puntu n'unu de los dos partíos finales (dambos como llocal) pa clasificar al mundial. Na penúltima fecha perdió 3:2 contra Israel en diendo ganando 2:1 hasta'l minutu 83. Ente que nel partíu final con Bulgaria perdió pol mesmu marcador con un gol nel minutu 90' d'Emil Kostadinov quedando fora d'Estaos Xuníos 1994.[39]

La dómina dorada con Zidane (1995 - 2006)

[editar | editar la fonte]
Zinedine Zidane

N'Inglaterra 1996, depués de rematar en primer llugar del so grupu en primer ronda, esanició en cuartos de final a los Países Baxos al ganar por 5:4 en definición por penaltis. Pero en semifinales, n'igualando ensin goles, perdió por penaltis 6:5 ante República Checa.[40]

Aimé Jacquet.

Francia, entrenada por Aimé Jacquet,[41] foi la anfitriona de la Copa Mundial de Fútbol de 1998. Nesi eventu superó la primer fase ganando los sos trés partíos y por octavos de final ganó na prórroga por 1:0 a Paraguái con un gol d'oru anotáu por Laurent Blanc al minutu 113. En cuartos esanició a Italia en definición por penaltis y na semifinal ganó 2:1 a Croacia con goles de Lilian Thuram. Na final l'equipu francés lideráu por Zinedine Zidane ya integráu, ente otros, por Fabien Barthez, Robert Pirès, Thierry Henry, Laurent Blanc y el capitán Didier Deschamps, ganó'l primer títulu mundial pa Francia'l 12 de xunetu de 1998 nel Stade de France, en goliando 3:0 a Brasil con dos goles de Zidane y unu d'Emmanuel Petit.[42][43]

La mayoría de xugadores siguieron cola seleición 'Gala' na Eurocopa 2000, realizada nos Países Baxos y Bélxica, so la direición téunica de Roger Lemerre.[44] Na fase de grupos remataron en segundu llugar detrás de la seleición neerlandesa. En cuartos de final esaniciaron a España por 2:1 y en semifinales ganaron a Portugal por 2:1 con un gol d'oru anotáu por Zinedine Zidane de penalti al minutu 117. Na final, realizada'l 2 de xunetu nel Stadion Feijenoord de Rotterdam, vencieron por 2:1 a Italia con un gol d'oru de David Trezeguet nel minutu 103.[45][46] Al añu siguiente, magar l'ausencia de Fabien Barthez y Zinedine Zidane, llogró'l títulu de la Copa FIFA Confederaciones 2001 ganando na final por 1:0 a Xapón con gol de Patrick Vieira.[47]

Na Copa Mundial de Fútbol de 2002, llograron la peor resultancia na historia d'un campeón vixente nuna Copa del Mundu, algamando'l 28º llugar, quedando esaniciaos en primer fase con tres goles en contra y ensin poder marcar un solu gol. El partíu inaugural nel Estadiu Mundialista de Seúl foi contra la debutante Seleición de Senegal que ganó sorpresivamente al campeón por 0:1. Nel segundu partíu del Mundial, Francia empató 0:0 con Uruguái, llegando al alcuentru contra Dinamarca con escases posibilidaes de clasificase. El resultáu ante los daneses foi derrota pa Francia por 2:0 que dexó al cuadru francés n'últimu llugar del grupu.[48] Tres el mundial Lemerre foi despidíu y Jacques Santini tomó'l mandu téunicu de la Seleición de Francia.[49]

Francia-Portugal n'Alemaña 2006.

Ensin Zidane na nómina, Francia coronóse campeona de la Copa FIFA Confederaciones 2003, en condición de llocal, en ganando a Colombia por 1:0 con gol de penalti d'Henry y depués superar 2:1 a los Xaponeses y terminar goliando 5:0 a Nueva Zelanda, en semifinales sobreponer por 3:2 ante Turquía y finalmente ganar na final a Camerún 1:0 con gol d'oru de Thierry Henry.[50] Na Eurocopa 2004, Francia collechó bones resultancies na primer fase, quedando primero del Grupu B, en superando a Inglaterra por un puntu, gracies a l'agónica victoria 2:1 nel primer partíu de dambos nel tornéu realizáu en Portugal. Sicasí, la Seleición de Grecia, qu'a lo postrero foi campeona, esanició a Francia en cuartos de final por 1:0 con gol d'Angelos Charisteas.[51]

Francia de nuevu camudó de téunicu pa les eliminatories europees a Alemaña 2006. Jacques Santini foi reemplazáu por Raymond Domenech,[52] quien con un amiestu de xugadores nuevos, esperimentaos y al mandu de Zidane como capitán llevó a Francia a clasificar al Mundial.

N'Alemaña 2006, Francia empezó con dos empates: ensin goles contra Suiza y 1:1 frente Corea del Sur. Nel tercer partíu, al mediu tiempu empataben 0-0 cola debutante Togu, colo que quedaben esaniciaos. Sicasí, nel segundu tiempu marcáronse dos goles y clasificaron a octavos de final, onde vencieron por 3:1 a España. En cuartos de final, Francia superó a Brasil por 1:0 con gol de Thierry Henry y na semifinal fixo lo mesmu frente a Portugal pol mesmu marcador. Na final, xugada nel Estadiu Olímpicu de Berlín, Francia enfrentó a Italia. Zinedine Zidane adelantró al so equipu de penalti y Marco Materazzi de cabeza empató pal cuadru italianu. Francia perdió la final en definición por penaltis, quedándose col subcampeonatu.[53] Aquél xuegu ye recordáu pola agresión de Zinedine Zidane a Marco Materazzi mientres la prórroga.[54]

Etapa post-Zidane y la crisis en Sudáfrica (2007 - 2012)

[editar | editar la fonte]
Xugadores de Francia y Países Baxos na Eurocopa 2008.
Francia contra España na Eurocopa 2012.

Dempués del retiru de Zidane, entá so la direición téunica de Domenech, Francia compitió na Eurocopa 2008, a la cual aportó depués de clasificase segunda del Grupu B detrás d'Italia y apenes con dos puntos de ventaya sobre Escocia. Nel tornéu final, realizáu n'Austria y Suiza, Francia foi postrera del Grupu C con apenes un puntu, llográu nel empate inicial 0:0 con Rumanía, yá que nos siguientes dos partíos del grupu perdió con Países Baxos 1:4 ya Italia 0:2.[55]

Pese al fracasu nel Euru 2008, onde Francia yera candidata, Raymond Domenech foi ratificáu como entrenador hasta 2010.[56] Nel procesu clasificatorio pa Sudáfrica 2010 remató en segundu llugar del grupu 7 a un puntu de Serbia.[57] El trunfu definitivu foi na repesca contra Irlanda con un polémicu pase de gol de Thierry Henry cola mano,[58][59] pa ganar la serie 2:1.

Francia debutó en Sudáfrica 2010 teniendo un mal papel yá que nos trés partíos recibió cuatro goles en contra y solo anotó unu a favor, llogrando solo un empate ensin goles frente a Uruguái. Nel so segundu partíu pierde 2:0 ante Méxicu a lo que'l trabayu de Domenech foi cuestionáu y entá ye más en dixebrando al atacante Nicolas Anelka del grupu por supuestos insultos del xugador,[60] lo qu'aniciaría la molestia de los xugadores del equipu y tamién una reña ente'l capitán Patrice Evra y el preparador físicu.[61] Francia cerraría la so participación perdiendo 2:1 ante Sudáfrica, onde Florent Malouda sería l'únicu xugador francés n'anotar nel tornéu.[62]

Tres el Mundial de Sudáfrica fíxose oficial la contratación de Laurent Blanc, ex téunicu del FC Girondins de Burdeos, por 2 años,[63] col primer oxetivu de clasificar al combináu nacional a la Eurocopa 2012. Sicasí debutaría con dos ganes, una frente a Noruega por 2-1 nun amistosu xugáu n'Oslu y otra na clasificación na que debutaría con una sorpresiva derrota en casa 0-1 frente a la Bielorrusia pero aun así pudo ganar el so grupu D de la clasificación na so última fecha con un empate 1:1 como llocal ante Bosnia y Herzegovina.[64] El día 11 de xunu de 2012 empecipia la so participación na Eurocopa 2012 empatando 1:1 con Inglaterra,[65] cuatro díes dempués consigue la so primer victoria na copa al vencer por 2:0 a Ucraína, con goles de Ménez y Cabaye.[66] Francia terminó la fase de grupos cayendo por 0:2 ante'l conxuntu de Suecia el cual yá atopar esaniciáu de la copa.[67] Perdió nuevamente nel partíu siguiente, esta vegada contra España en cuartos de final, por dos goles a cero anotaos por Xabi Alonso, quedando asina fuera del tornéu.[68]

La era Deschamps (Mundial 2014 y Eurocopa 2016)

[editar | editar la fonte]

El día domingu 8 de xunetu de 2012 foi confirmáu Didier Deschamps, ex entrenador del Olympique de Marseille, como nuevu seleccionador del conxuntu galu tres la dimisión de Laurent Blanc, col principal retu de clasificalos al Mundial 2014.[69] Encuadraos nel únicu grupu a cinco equipos (el grupu I) de la zona de Clasificación de la UEFA aldu al Mundial de 2014 xunto a España, Xeorxa, Finlandia y Bielorrusia, los franceses consiguieron n'ochobre de 2012 un importante empate (1-1)[70] ante la Colorada nel Estadiu Vicente Calderón en Madrid. Les esperances amenaes por esa resultancia baxaron enteros cuando en marzu de 2013, España impúnxose 0-1 nel Stade de France, provocando cierta resignación na prensa gala.[71] El 15 d'ochobre de 2013, al ganar a Finlandia (3-0)[72] na última xornada del so grupu de clasificación, Francia aseguró una plaza en zona de repesca, previa al Mundial de 2014. En perdiendo'l primera oldeo'l 15 de payares de 2013 en Kiev, ante Ucraína, por 2-0, Francia consiguió, cuatro díes más tarde, revertir el marcador pa imponese por 3-0 en París, remontada histórica una y bones nengún cuadru llograra da-y la vuelta a un marcador similar[73] en repescar mundialistas. D'esa manera los Bleus clasificar a la so decimocuarta fase final en Brasil 2014.

Francia quedó encuadrada nel grupu Y xunto a les seleiciones de Suiza (cabeza de serie), Ecuador y Hondures. Nel so primer partíu golió a Honduras por 3-0, alcuentru que pasó a la historia por ser el primeru onde se recurrió a la teunoloxía de la llinia de gol pa decidir que'l segundu tantu francés yera en realidá un autogol del porteru Valladares y non un gol de Karim Benzema.[74] Nel so segundu oldeo, desfacer con facilidá de Suiza a la que ganó por 5-2, quedando práuticamente clasificada a octavos de final. Nel postreru partíu de la fase de grupos, l'empate 0-0 collecháu ante Ecuador dio-y la clasificación a octavos, como líder del grupu, con 7 unidaes. El 30 de xunu de 2014, enfrentó a Nixeria en Brasilia, en partíu correspondiente a los octavos de final. Los galos impunxéronse 2-0 – goles de Pogba y Yobo (en mesma puerta) – avanzando a cuartos de final. En quedando ente los 8 meyores equipos del tornéu, Francia enfrentó a Alemaña que s'impunxo 1-0 nel Estadiu Maracaná de Rio de Janeiro el 4 de xunetu de 2014, esaniciándola de la cita mundialista.[75]

Na recién Eurocopa 2016, Francia taba como favoritu pa ganala al ser anfitrión, nel so primer partíu, ganen 2:1 a la modesta Rumanía, nel so segundu partíu, vuelven ganar 2:0 contra la debutante Albania y nel so postreru partíu, yá clasificaos, empaten 0:0 contra Suiza. N'octavos de final, enfrenten a Irlanda, a la que ganen 2:1. En cuartos de final, ganen sufridamente por 5:2 a la cenicienta del tornéu, Islandia, que venía de gana-y increíblemente a Inglaterra. En semifinales, ganen a Alemaña por 2:0 y contra tou pronósticu, na final contra la suertuda Portugal que pasó la primer ronda con empates y siguió el camín hasta la final con penaltis y goles agónicos, pierden 1:0 y Portugal llogra ganar la so primer copa.

Estadístiques

[editar | editar la fonte]

Copa Mundial de Fútbol

[editar | editar la fonte]
Edición Resultáu Posición PX PG PE PP GF GC Dif Goliador
Bandera de Uruguái Uruguái 1930 Primer fase 7° 3 1 0 2 4 3 +1 André Maschinot: 2
Bandera d'Italia Italia 1934 Octavos de final 9° 1 0 0 1 2 3 -1 Nicolas y Verriest: 1
Bandera de Francia Francia 1938 Cuartos de final 8° 2 1 0 1 4 4 0 Jean Nicolas: 2
Bandera de Brasil Brasil 1950 Nun se clasificó
Suiza 1954 Primer fase 9º 2 1 0 1 3 3 0 Kopa y Vincent: 1
Bandera de Suecia Suecia 1958 Tercer puestu 3° 6 4 0 2 23 15 +8 Just Fontaine: 13
Bandera de Chile Chile 1962 Nun se clasificó
Bandera de Inglaterra Inglaterra 1966 Primer fase 13° 3 0 1 2 2 5 -3 De Bourgoing y Hausser: 1
Bandera de Méxicu Méxicu 1970 Nun se clasificó
Bandera d'Alemaña Alemaña Federal 1974
Bandera d'Arxentina Arxentina 1978 Primer fase 12° 3 1 0 2 5 5 0 Lacombe, Platini, López, Berdoll y Rocheteau: 1
España 1982 Cuartu Llugar 4° 7 3 2 2 16 12 +4 Alain Giresse: 3
Bandera de Méxicu Méxicu 1986 Tercer puestu 3° 7 4 2 1 12 6 +6 Platini, Papin y Stopyra: 2
Bandera d'Italia Italia 1990 Nun se clasificó
Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos 1994
Bandera de Francia Francia 1998 Campeón 1° 7 6 1 0 15 2 +13 Thierry Henry: 3
Bandera de Corea del SurBandera de Xapón Corea del Sur y Xapón 2002 Primer fase 28° 3 0 1 2 0 3 -3 -
Bandera d'Alemaña Alemaña 2006 Subcampeón 2° 7 4 3 0 9 3 +6 Henry y Zidane: 3
Bandera de Sudáfrica Sudáfrica 2010 Primer fase 29° 3 0 1 2 1 4 -3 Florent Malouda: 1
Bandera de Brasil Brasil 2014 Cuartos de final 7° 5 3 1 1 10 3 +7 Karim Benzema: 3
Bandera de Rusia Rusia 2018 Campeón 1° 7 6 1 0 14 6 8 Kylian Mbappe y Antoine Griezmann: 3
Bandera de Qatar Qatar 2022 Por apostase
Total 15/23 7º 59 28 12 19 106 71 +35 Just Fontaine: 13

Eurocopa

[editar | editar la fonte]
Edición Resultáu Posición PX PG PE PP GF GC Dif Goliador
Bandera de Francia Francia 1960 Semifinales 4° 2 0 0 2 4 7 -3 François Heutte: 2
España 1964 Nun se clasificó
Bandera d'Italia Italia 1968
Bandera de Bélxica Bélxica 1972
Yugoslavia 1976
Bandera d'Italia Italia 1980
Bandera de Francia Francia 1984 Campeón 1° 5 5 0 0 14 4 +10 Michel Platini: 9
Bandera d'Alemaña Alemaña Federal 1988 Nun se clasificó
Bandera de Suecia Suecia 1992 Primer fase 6° 3 0 2 1 2 3 -1 Jean-Pierre Papin: 2
Bandera de Inglaterra Inglaterra 1996 Semifinales 4° 5 2 3 0 5 2 +3 Blanc, Dugarry, Djorkaeff, Loko, A.G.
Bandera de BélxicaBandera de Países Baxos Bélxica y Países Baxos 2000 Campeón 1° 6 5 0 1 13 7 +6 Thierry Henry: 3
Bandera de Portugal Portugal 2004 Cuartos de final 6° 4 2 1 1 7 5 +2 Zinedine Zidane: 3
Bandera de Austria Austria y Suiza 2008 Primer fase 15° 3 0 1 2 1 6 -5 Thierry Henry
Bandera de PoloniaBandera de Ucraína Polonia y Ucraína 2012 Cuartos de final 8° 4 1 1 2 3 5 -2 Cabaye, Ménez, Nasri
Bandera de Francia Francia 2016 Subcampeón 2° 7 5 1 1 13 5 8 Antoine Griezmann: 6
Bandera de Xunión Europea Europa 2020 Por apostase
Total 9/15 5° 32 15 8 9 49 39 +10 Michel Platini: 9

Copa FIFA Confederaciones

[editar | editar la fonte]
Edición Resultáu Posición PX PG PE PP GF GC Dif Goliador
Bandera d'Arabia Saudita Arabia Saudita 1992 Nun se clasificó
Bandera d'Arabia Saudita Arabia Saudita 1995
Bandera d'Arabia Saudita Arabia Saudita 1997
Bandera de Méxicu Méxicu 1999
Bandera de Corea del SurBandera de Xapón Corea del Sur y Xapón 2001 Campeón 1° 5 4 0 1 12 2 +10 Carrière, Pirès, Vieira, Wiltord: 2
Bandera de Francia Francia 2003 Campeón 1° 5 5 0 0 12 3 +9 Thierry Henry: 4
Bandera d'Alemaña Alemaña 2005 Nun se clasificó
Bandera de Sudáfrica Sudáfrica 2009
Bandera de Brasil Brasil 2013
Bandera de Rusia Rusia 2017
Bandera de ? ? 2021 Por apostase
Total 2/9 3° 10 9 0 1 24 5 +19 Robert Pirès: 5

Uniforme

[editar | editar la fonte]
Camiseta azul d'Adidas.

La seleición de Francia tien dos uniformes. El principal ye con camiseta azul, recreando'l tricolor francés, polo cual la seleición tien el llamatu de Les Bleus (Los Azules). El segundu uniforme ye blancu anque foi utilizáu tamién el color coloráu na so camiseta alternativa.[76]

Dende 1972 hasta 2010, los uniformes de Francia son aprovíos pola marca alemana Adidas. A partir de 2011, la empresa d'Estaos Xuníos Nike fabrica los uniformes del escoyíu, nun contratu de 42.6 millones d'euros añales (una suma 4 vegaes cimera al antiguu contratu) hasta 2018, lo cual fai a la Seleición de Francia col uniforme meyor pagáu nel mundu.[77]

Periodu Marca deportiva
1966–1971 Bandera de Francia Le Coq Sportif
1972–2010 Bandera d'Alemaña Adidas
2011–2026 Bandera de Estaos Xuníos d'América Nike

Evolución del uniforme

[editar | editar la fonte]
1958-1960
1961-1964
1965-1971
1972-1973
1974-1982
1974-1982
1982-1983
1984-1985
1986-1989
1990-1991
1992
1992
1993-1995
1993-1995
1996-1997
1996-1997
1998-1999
1998-1999
2000
2000
2001-2002
2001-2002
2003-2005
2003-2005
2006-2007
2006-2007
2008-2009
2008–2009
2010
2010
2011
2011
2012-2013
2012-2013
2013
2014-2015
2014-2015
2016-2017
2016-2017
2018-Actual
2018-Actual

Notes:
1 Esti uniforme foi usáu na fase de grupos del mundial d'Arxentina 1978 ante Hungría en Mar del Plata, por cuenta de que los franceses al llegar a la ciudá solo llevaron l'uniforme blancu de visitante (el cual yera del mesmu color que'l que llevó Hungría al partíu). El problema foi resueltu gracies a que'l club local Kimberley emprestó-y al equipu francés el so uniforme a rayes verde y blancu p'apostar el partíu.[78][79]

Palmarés

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Resultaos de la Seleición de fútbol de Francia

Equí se listan tolos títulos y actuaciones más relevantes a lo llargo de la historia de la Seleición de Francia en toles sos categoríes de fútbol masculino.[80]

Seleición Mayor

[editar | editar la fonte]

Títulos oficiales

[editar | editar la fonte]
Competición Campeón Subcampeón Tercer puestu Total
Mundial 2 (1998 y 2018) 1 (2006) 2 (1958 y 1986) 5
Eurocopa 2 (1984 y 2000) 1 (2016) – 3
Confederaciones 2 (2001 y 2003) – – 2
Total 6 2 2 9

Otros títulos

[editar | editar la fonte]

Torneos amistosos

[editar | editar la fonte]

Seleición Olímpica

[editar | editar la fonte]

Seleición Sub-21

[editar | editar la fonte]

Seleición Sub-20

[editar | editar la fonte]

Seleición Sub-19

[editar | editar la fonte]

Seleición Sub-17

[editar | editar la fonte]

Xugadores

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Futbolistes de la seleición de fútbol de Francia

Ente los futbolistes que vistieron la camiseta de la seleición de fútbol de Francia, Lilian Thuram ye'l xugador con más partíos apostaos sumando un total de 142 alcuentros. De la mesma, Thierry Henry con 51 goles, ye'l máximu goliador na historia del combináu francés. Otros futbolistes que destacaron na seleición fueron: Just Fontaine (máximu anotador nun solu mundial con 13 goles), Raymond Kopa (Balón d'Oru 1958), Michel Platini (Balón d'Oru 1983, 1984 y 1985), Jean-Pierre Papin (Balón d'Oru 1991) y Zinedine Zidane (Balón d'Oru 1998 y Xugador Mundial de la FIFA 1998, 2000 y 2003).[84][85]

Más partíos xugaos

[editar | editar la fonte]
Lilian Thuram.
  • Actualizáu'l 16 de xunu de 2017.
# Nome !Años Partíos Goles
1º Bandera de Francia Lilian Thuram 1994 - 2008 142 2
2º Bandera de Francia Thierry Henry 1997 - 2010 123 51
3º Bandera de Francia Bandera de Ghana Marcel Desailly 1993 - 2004 116 3
4º Bandera de Francia Bandera d'Arxelia Zinedine Zidane 1994 - 2006 108 31
5º Bandera de Francia Bandera de Cabu Verde Bandera de Senegal Patrick Vieira 1997 - 2009 107 6
6º Bandera de Francia Didier Deschamps 1989 - 2000 103 4
7º Bandera de Francia Laurent Blanc 1989 - 2000 97 16
7º Bandera de Francia Bixente Lizarazu 1992 - 2004 97 2
9° Bandera de Francia Hugo Lloris 95 0
10º Bandera de Francia Sylvain Wiltord 1999 - 2006 92 26

Máximos anotadores

[editar | editar la fonte]
  • Actualizáu'l 16 de xunu de 2017.
Thierry Henry ye'l máximu goliador dende 2007.[86]
# Nome !Años Goles Partíos
1º Bandera de Francia Thierry Henry 1997 - 2010 51 123
2º Bandera de Francia Michel Platini 1976 - 1987 41 72
3º Bandera de Francia Bandera d'Arxentina David Trezeguet 1998 - 2008 34 71
4º Bandera de Francia Bandera d'Arxelia Zinedine Zidane 1994 - 2006 31 108
5º Bandera de Francia Just Fontaine 1953 - 1960 30 21
6º Bandera de Francia Olivier Giroud 30 71
7º Bandera de Francia Youri Djorkaeff 1993 - 2002 28 66
8º Bandera de Francia Bandera d'Arxelia Karim Benzema 2007 - 2015 27 81
9º Bandera de Francia Sylvain Wiltord 1999 - 2006 26 92

Convocaos pa los partíos de la Copa Mundial de Fútbol de 2018

[editar | editar la fonte]
Nᵘ Nome !bgcolor=#00008B

style="color:#FFFFFF;" width=11.25%|Posición

Edá !bgcolor=#00008B

style="color:#FFFFFF;" width=3%|PX

Goles Club
1 Hugo Lloris Porteru 37 años 97 0 Bandera de Inglaterra Tottenham Hotspur F. C.
16 Steve Mandanda Porteru 39 años 26 0 Bandera de Francia Olympique de Marseille
23 Alphonse Areola Porteru 31 años 0 0 Bandera de Francia Paris Saint-Germain F. C.
2 Benjamin Pavard Defensa 28 años 3 0 Bandera d'Alemaña VfB Stuttgart
3 Presnel Kimpembe Defensa 29 años 1 0 Bandera de Francia Paris Saint-Germain F. C.
4 Raphaël Varane Defensa 31 años 41 2 Real Madrid C. F.
5 Samuel Umtiti Defensa 31 años 16 1 F. C. Barcelona
17 Adil Rami Defensa 38 años 34 1 Bandera de Francia Olympique de Marseille
19 Djibril Sidibé Defensa 32 años 15 1 Bandera de Francia A. S. Mónaco F. C.
21 Lucas Hernández Defensa 29 años 2 0 Atlético de Madrid
22 Benjamin Mendy Defensa 30 años 6 0 Bandera de Inglaterra Manchester City F. C.
6 Paul Pogba Mediocampista 31 años 51 9 Bandera de Inglaterra Manchester United F. C.
12 Corentin Tolisso Mediocampista 30 años 4 0 Bandera d'Alemaña F. C. Bayern Múnich
13 N'Golo Kanté Mediocampista 33 años 22 1 Bandera de Inglaterra Chelsea F. C.
14 Blaise Matuidi Mediocampista 37 años 64 9 Bandera d'Italia Juventus F. C.
15 Steven N'Zonzi Mediocampista 35 años 4 0 Sevilla Fútbol Club
18 Nabil Fekir Mediocampista 31 años 11 2 Bandera de Francia Olympique Lyonnais
7 Antoine Griezmann Delanteru 33 años 51 19 Atlético de Madrid
8 Thomas Lemar Delanteru 29 años 11 3 Bandera de Francia A. S. Mónaco
9 Olivier Giroud Delanteru 36 años 71 30 Bandera de Inglaterra Chelsea F. C.
10 Kylian Mbappé Delanteru 25 años 12 3 Bandera de Francia Paris Saint-Germain F. C.
11 Ousmane Dembélé Delanteru 27 años 9 1 F. C. Barcelona
20 Florian Thauvin Delanteru 31 años 4 0 Bandera de Francia Olympique Lyonnais
DT Bandera de Francia Didier Deschamps 56 años - -

Entrenadores

[editar | editar la fonte]

Nos sos entamos l'equipu nacional yera convocáu por un comité de seleición. Ente 1904 y 1913 dichu comité foi llamáu Commission Centrale d'Association y tuvo al cargu de la USFSA (Union des Sociétés Françaises de Sports Athlétiques). En 1913 el CFI (Comité Français Interfédéral) tomó'l mandu d'ésti hasta 1919, añu en que foi creada la Federación Francesa de Fútbol que dirixó'l comité hasta la so disolución en xineru de 1964.[87]

Ente los entrenadores que dirixeron la seleición francesa destaquen Aimé Jacquet (campeón de la Copa Mundial 1998),[88] Michel Hidalgo (campeón de la Eurocopa 1984)[89] y Roger Lemerre (ganador de la Eurocopa 2000 y de la Copa FIFA Confederaciones 2001).[90]

Raymond Domenech tien el récor de partíos empobinaos cola seleición con 79 alcuentros.[91] L'actual entrenador de Francia ye Didier Deschamps quien reemplazó nel cargu a Laurent Blanc depués de la Eurocopa 2012.[92]

Llistáu d'entrenadores

[editar | editar la fonte]
Roger Lemerre, campeón de la Eurocopa 2000.
Nacionalidad - Entrenador[93] Periodo
Bandera de Francia Pivarot Pierre 1954
Bandera de Francia Henri Guérin 1962-1966
Bandera de Francia José Arribas y
Bandera d'Alemaña Bandera de Francia Jean Snella 		1966
Bandera de Francia Just Fontaine 1967
Bandera de Francia Louis Dugauguez 1967-1968
Bandera de Francia Georges Boulogne 1969-1973
Bandera de Rumanía Stefan Kovács 1973-1975
Bandera de Francia Michel Hidalgo 1976-1984
Bandera de Francia Henri Michel 1984-1988
Bandera de Francia Michel Platini 1988-1992
Bandera de Francia Gérard Houllier 1992-1993
Bandera de Francia Aimé Jacquet 1993-1998
Bandera de Francia Roger Lemerre 1998-2002
Bandera de Francia Jacques Santini 2002-2004
Bandera de Francia Raymond Domenech 2004-2010
Bandera de Francia Laurent Blanc 2010-2012
Bandera de Francia Didier Deschamps 2012-

Cuerpu téunicu actual

[editar | editar la fonte]
Didier Deschamps, actual seleccionador de Francia.
  • Actualizáu'l 9 de xunetu de 2012.[94]
Posición Nome
Entrenador Bandera de Francia Didier Deschamps
Entrenador asistente Bandera de Francia Guy Stéphan
Preparador de porteros Bandera de Francia Franck Raviot
Preparador físicu Bandera de Francia Philippe Lambert
Médicu Bandera de Francia Franck le Gall
Fisioterapeutes Bandera de Francia Christophe Geoffroy
Bandera de Francia Jean-Yves Vandewalle
Bandera de Francia Thierry Laurent
Bandera de Francia Cyril Praud
Coordinador deportivu Bandera de Francia Erwan le Prévost

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Pasión Fútbol (6 d'ochobre de 2015). «mio-padre-fuera-el seleccionador-20151006-0038.html Pasión Fútbol Nasri: 'Nun volvería nin anque'l mio padre fuera'l seleccionador' | El sitiu de los hinches, onde la to pasión ye la principal protagonista». Consultáu'l 7 d'ochobre de 2015.
  2. ↑ Hurtado, Juan Carlos (28 de marzu de 2018). «sos-rivales-en-rusia-2018-dexaron-estes conclusiones-noticia-1113124 Seleición Peruana: los sos rivales en Rusia 2018 dexaron estes conclusiones». Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
  3. ↑ IFFHS. «Fechos interesantes ya interesaos sobre partíos internacionales absolutos y xugadores de seleición (1901-1910)». Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  4. ↑ IFFHS. «1908 - London». Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  5. ↑ FIFA. «Londres 1908». Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'avientu de 2009. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  6. ↑ 6,0 6,1 FIFA. «Amberes 1920 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 19 de xunu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  7. ↑ FIFA. «París 1924 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunetu de 2009. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  8. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Uruguái 1930». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  9. ↑ FIFA. «Equí empezó la historia de la Copa Mundial de la FIFA». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-09-14. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  10. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Uruguái 1930 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  11. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Italia 1934 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  12. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Francia 1938 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  13. ↑ FIFA. «Londres 1948 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'avientu de 2009. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  14. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «World Cup 1950 qualifications» (inglés). Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  15. ↑ FIFA. «Helsinski 1952 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'agostu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  16. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Suiza 1954 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 2 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  17. ↑ 17,0 17,1 FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Suecia 1958». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de mayu de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  18. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Suecia 1958 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 30 d'abril de 2010. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  19. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1960» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  20. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Chile 1962 Preliminares». Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'ochobre de 2011. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  21. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «World Cup 1962 Qualifying» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  22. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1964» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  23. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Inglaterra 1966 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de mayu de 2010. Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  24. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1968» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  25. ↑ FIFA. «Méxicu 1968 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunetu de 2009. Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  26. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «World Cup 1970 Qualifying» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  27. ↑ FIFA. «Montreal 1976 - Partíos y resultancies». Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'avientu de 2009. Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  28. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Arxentina 1978 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de mayu de 2010. Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  29. ↑ ESPN Deportes. «La historia d'Arxentina 1978». Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  30. ↑ 30,0 30,1 FIFA. «Copa Mundial de la FIFA España 1982 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  31. ↑ FIFA. «Los incansables alemanes despiden a los Bleus». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de mayu de 2009. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  32. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1984» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  33. ↑ FIFA. «Tornéu Olímpicu de Fútbol Los Angeles 1988: Francia - Brasil». Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'avientu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  34. ↑ FIFA. «Cansosu victoria de les tropes de Platini». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de mayu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  35. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Méxicu 1986 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  36. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1988» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  37. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «World Cup 1990 Qualifying» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  38. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1992» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  39. ↑ FIFA. «Del suañu americanu a la velea búlgara». Archiváu dende l'orixinal, el 9 de marzu de 2011. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  40. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 1996» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  41. ↑ «Dos homes de la casa, nuevos téunicos de Francia y Portugal». El País (18 d'avientu de 1993).
  42. ↑ FIFA. «gloria llegáu El día de gloria llegó». Archiváu dende l'gloria llegáu orixinal, el 6 de mayu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  43. ↑ Segurola, Santiago (13 de xunetu de 1998). «Francia fai historia». El País.
  44. ↑ Valente, Alejandro (28 de xunetu de 1998). «Francia apuesta pol continuismo». Mundo Deportivo:  p. 26. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD03/HEM/1998/07/28/MD19980728-026.pdf. 
  45. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 2000 - Full Details Final Tournament» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  46. ↑ Segurola, Santiago (3 de xunetu de 2000). «Francia confirma la so hexemonía». El País.
  47. ↑ FIFA. «Corea/Xapón 2001: La tierra del sol naciente sonri al fútbol francés». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunu de 2009. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  48. ↑ FIFA. «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Resultaos». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de mayu de 2010. Consultáu'l 17 d'agostu de 2010.
  49. ↑ Diariu El Universo. «Santini nuevu entrenador de Francia». Consultáu'l 17 d'agostu de 2010.
  50. ↑ FIFA. «Copa FIFA Confederaciones Francia 2003: Francia caltién la so corona nun tornéu cutíu pola traxedia». Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'avientu de 2011. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  51. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 2004» (inglés). Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  52. ↑ Valente, Alejandro (13 de xunetu de 2004). «Francia poner en manes de Domenech». Mundo Deportivo:  p. 32. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD02/PUB/2004/07/13/EMD20040713032MDP.pdf. 
  53. ↑ Segurola, Santiago (10 de xunetu de 2006). El País (ed.): «El trunfu de la nada».
  54. ↑ FIFA. «Italia gana'l títulu, Alemaña namora al mundu». Archiváu dende l'orixinal, el 29 de mayu de 2010. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
  55. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Championship 2008» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  56. ↑ Marca (18 d'avientu de 2009). «La Federación Francesa ratifica a Domenech pal Mundial». Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  57. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «World Cup 2010 Qualifying» (inglés). Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  58. ↑ El Mundo (18 de payares de 2009). «La mano de Henry lleva a Francia al Mundial». Consultáu'l 19 de payares de 2009.
  59. ↑ Mundo Deportivo (2009). «1-1: Henry echa un gabitu a Francia pa tar en Sudáfrica con polémica». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-07. Consultáu'l 18 de payares de 2009.
  60. ↑ AS (19 de xunu de 2010). «Anelka, espulsáu per Francia en llamando a Domenech "puercu fíu de puta"». Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  61. ↑ Marca (20 de xunu de 2010). «Evra engarrar col preparador físicu». Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  62. ↑ Marca (22 de xunu de 2010). «¡C'est fini!». Consultáu'l 17 d'agostu de 2010.
  63. ↑ Marca (2 de xunetu de 2010). «Laurent Blanc nomáu como nuevu seleccionador». Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
  64. ↑ Europa Press (2011). «Francia sufre pa ser primer». Consultáu'l 10 de febreru de 2012.
  65. ↑ UEFA EURU (2012). «Francia 1:1 Inglaterra». Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunu de 2012. Consultáu'l 14 de xunu de 2012.
  66. ↑ UEFA EURU (2012). «Francia 2:0 Ucraína». Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xunu de 2012. Consultáu'l 15 de xunu de 2012.
  67. ↑ UEFA EURU (2012). «Eurocopa 2012: Francia 0:2 Suecia». Archiváu dende l'orixinal, el 20 de xunu de 2012. Consultáu'l 20 de xunu de 2012.
  68. ↑ UEFA EURU (2012). «Eurocopa 2012: Francia 0:2 España». Consultáu'l 3 de xunetu de 2012.
  69. ↑ EMOL (8 d'agostu de 2012). «Didier Deschamps ye'l nuevu DT de la seleición francesa de fútbol». Consultáu'l 8 d'agostu de 2012.
  70. ↑ «España: Prensa fala de "esbarrumbe"». ESPN Deportes.
  71. ↑ «España baxa a Francia a la tierra, diz la prensa francesa». AS (26 de marzu de 2013).
  72. ↑ «Benzema cerró'l plácidu trunfu francés ante la débil Finlandia». AS (15 d'ochobre de 2013).
  73. ↑ «mundial?ft=grid Francia llogró un 3-0 ante Ucraína que-y dio'l pase a la Copa del Mundu». El Comercio (19 de payares de 2013).
  74. ↑ A. Gámir (16 de xunu de 2014). «Francia estrena'l gol 'teunolóxicu'». Marca.com. Consultáu'l 4 de xunetu de 2014.
  75. ↑ Luis Nieto (4 de xunetu de 2014). «Alemaña pasa per una cabeza». As.com. Consultáu'l 4 de xunetu de 2014.
  76. ↑ ESPN. «Agora van ser los "rouges"». Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  77. ↑ Mediutiempu. «Nike va vistir a la Seleición de Francia del 2011 al 2018». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xineru de 2014. Consultáu'l 28 de xunetu de 2010.
  78. ↑ «El día que Kimberley xugó pa Francia». Kimberleyeldragon.blogspot.com.ar. Consultáu'l 9 de setiembre de 2013.
  79. ↑ «"Cuando Kimberley ganólu a Hungría"». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-07-02.
  80. ↑ Federación Francesa de Fútbol. «Sélections Nationales Palmarès» (francés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  81. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «Tournoi de France 1988» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  82. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «Kirin Cup 1994» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  83. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «Nelson Mandela Inauguration Challenge Cup» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  84. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or")» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  85. ↑ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. «FIFA Awards» (inglés). Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  86. ↑ Terra Deportes (ed.): «Henry acaba con 21 años d'hexemonía de Platini como goliador francés» (17 d'ochobre de 2007).
  87. ↑ Federación Francesa de Fútbol. «AVANT 1964» (francés). Consultáu'l 26 de xunetu de 2010.
  88. ↑ FIFA. «Un final feliz pal tranquil Jacquet». Archiváu dende l'orixinal, el 16 de febreru de 2009. Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  89. ↑ UEFA. «Hidalgo apuesta per Francia». Consultáu'l 27 de xunetu de 2010.
  90. ↑ Federación Francesa de Fútbol. «Lemerre Roger» (francés). Consultáu'l 26 de xunetu de 2010.
  91. ↑ Terra. «fracasos+con+Francia+marquen+la salida+de+Domenech.html Los fracasos con Francia marquen la salida de Domenech». Consultáu'l 8 de xunetu de 2012.
  92. ↑ Axencia EFE (8 de xunetu de 2012). «Deschamps, nuevu seleccionador francés». Diariu Sport.
  93. ↑ Federación Francesa de Fútbol. «Les sélectionneurs de l'Forna de France» (francés). Consultáu'l 26 de xunetu de 2010.
  94. ↑ L'Équipe. «Les "seize" de Deschamps» (francés). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-14. Consultáu'l 14 d'avientu de 2013.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Oficiales



Predecesor:
Bandera de Brasil Brasil 		Campeona de la Copa Mundial de Fútbol
Francia 1998 		Socesor:
Bandera de Brasil Brasil
Predecesor:
Bandera d'Alemaña Alemaña Federal
Bandera d'Alemaña Alemaña 		Campeones d'Europa
Francia 1984
Bélxica y Países Baxos 2000 		Socesor:
Bandera de Países Baxos Países Baxos
Bandera de Grecia Grecia
Predecesor:
 Checoslovaquia 		Campeones Olímpicos
Los Angeles 1984 		Socesor:
Bandera de la Xunión Soviética XRSS
Predecesor:
Bandera de Méxicu Méxicu
Bandera de Francia Francia 		Campeón Copa FIFA Confederaciones
Corea y Xapón 2001
Francia 2003 		Socesor:
Bandera de Francia Francia
Bandera de Brasil Brasil
Predecesor:
Nun tuvo 		Campeón Copa Artemio Franchi
Paris 1985 		Socesor:
Bandera d'Arxentina Arxentina
Predecesor:
Bandera de Brasil Brasil 		Líder de la clasificación FIFA
Mayu de 2001 - mayu de 2002 		Socesor:
Bandera de Brasil Brasil


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Seleición_masculina_de_fútbol_de_Francia&oldid=4288834»